Nie doceniamy czasów, w jakich przyszło nam żyć. Mamy poczucie bezpieczeństwa i uważamy je za coś oczywistego. Pracujemy, wychowujemy dzieci. Nie myślimy o śmierci, nie oczekujemy jej każdego dnia. Nie musimy opuszczać naszych domów, nie obawiamy się, że ktoś wymorduje naszą rodzinę i sąsiadów. Oczywiście, II wojna światowa przyniosła mordy na niespotykaną do tej pory skalę, jednak śmierć, masowe morderstwa, okaleczanie i walka o życie na początku naszej ery było codziennością. Twierdza Masada jest miejscem niezwykłym - symbolem oporu aż do tragicznego końca. Miejscem, gdzie żołnierze izraelscy składają przysięgę wojskową. To tu właśnie splotły się losy czterech niezwykłych kobiet - kobiet, które nigdy się nie poddały.
Ognistowłosa Jael nigdy nie zaznała rodzicielskiej miłości. Jej matka umarła rodząc ją, a ojciec nigdy tego córce nie wybaczył. Upokarzana, poniżana dziewczyna wyrusza za ojcem na pustynię. Dosięgając dna odkrywa w sobie lwicę. Silna i mądra z godnością walczy o przyszłość. Swoje miejsce odnajduje przy boku brata w Masadzie. Rivka miała wszystko - ukochanego męża, piękną córkę, cudowne wnuki. Jednak szczęście jak szybko przychodzi, tak szybko się wymyka. Cudowny mąż Rivki ginie w zamieszkach. Kobieta wraz z córką, zięciem i wnukami uciekają na pustynię. Tam Rivce przyjdzie zmierzyć się z jeszcze większą tragedią - jej córka zostaje brutalnie zamordowana, wnuki tracą dar mowy, a zięć zmienia się nie do poznania. Szira - córka świętej kobiety z Aleksandrii miała piękne dzieciństwo, jednak skończyło się ono zbyt szybko. Dziedzictwem kobiety była sztuka magii i przeświadczenie o tym, że miłość niszczy i zabija. Jednak to właśnie dla miłości Szira poświęca wszystko - poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa, miłość dobrego mężczyzny. Porzuciła to wszystko, żeby pójść za głosem serca. Chcąc ochronić swoją najstarszą córkę Azizę przed cierpieniem, pozbawiła ją kobiecości. Wiedziała ile w ich świecie warta jest kobieta. Dlatego Aziza została wojownikiem.
Losy wszystkich tych kobiet splotły się w zbudowanej przez króla Heroda twierdzy Masada. Pracując w gołębniku poznawały siebie, budowały swój kobiecy świat, odnajdowały się siłę i od nowa definiowały swoje pojęcia miłości i postrzeganie siebie. Działo się w strasznym czasie, kiedy Rzymianie postanowili ostatecznie pokonać mit twierdzy, której nie da się podbić. Wszystko prowadzi do tragicznego końca - zbiorowego samobójstwa. Oblężenie przeżyły tylko dwie kobiety i pięcioro dzieci. Wola życia, która przetrwała wszystko.
Po książkę "Gołębiarki" sięgnęłam pod wpływem recenzji na blogach. Alice Hoffman prowadzić nas przez wydarzenia w łagodny, nieco poetyczny sposób. Jednak całość napisana jest przyjemnym językiem i czyta się bardzo dobrze. "Gołębiarki" to powieść krzepiąca. Przywraca wiarę w siłę i mądrość kobiet. Mimo tego, jak podła była rola kobiety w ówczesnym świecie, to bohaterki zachowują godność.
"Gołębiarki" to fabularyzowana opowieść o oblężeniu Masady. Większość wydarzeń i postaci występujących w książce zdarzyło się w rzeczywistości. Twierdza nadal istnieje i bardzo chciałabym ją kiedyś odwiedzić.
Patrząc na toczące się obecnie dyskusje o feminizmie i gender zastanawiam się na tym, jaka jest rola kobiety we współczesnym społeczeństwie. Pozostaje mi cieszyć się, że obyczajowość tak bardzo ewaluowała. Owszem, wiele jeszcze zostało do zrobienia, jednak wierzę w to, że kobiety mają w sobie niezwykłą siłę, która pozwala im dać sobie radę w każdych czasach.
Czy warto czytać "Gołębiarki"? Warto! To piękna opowieść o kobietach i dla kobiet.
